Lasery

Laser diodowy posiada także kilka wad. Wśród tych wad możemy wymienić na przykład dużą oporność ciepłą, dużą oporność elektryczna czy też wzbudzanie się modów radialnych. Niebieski laser półprzewodnikowy jest zbudowany na półprzewodniku złożonym z azotku galu. Lasery niebieskie mają zastosowanie między innymi w optycznym zapisie i odczycie informacji Blu-ray oraz HD DVD, w szybkim druku laserowym, w wyświetlaczach oraz telewizjach laserowych, w diagnostyce medycznej oraz w urządzeniach fotolitograficznych. Ogólnie diody laserowe wykorzystywane są w napędach CD, DVD, Blu-ray, XDCAM, we wskaźnikach laserowych oraz w łączności światłowodowej. Typem diody półprzewodnikowej jest także fotodioda. Dioda ta pracuje jako fotodetektor. Fotodiody wykonane są jako złącza p-n lub jako złącza p i n. Fotony, które padają na złączę są pobierane w skutek czego są przenoszone do pasma przewodnictwa i dalej powstaje para elektron-dziura. Elektrony swobodne są przyciągane do obszaru n, a dziury są przyciągane do obszaru p. Wraz ze wzrostem strumienia cieplnego wzrasta prąd przewodzenia. Złącze to ponadto musi być polaryzowane z zewnętrznego źródła prądu. Przy braku polaryzacji dioda pracuje jako źródło prądu. Prąd ten powstaje z siły elektromotorycznej, która powstaje w złączu pod wpływem oświetlenia. Natomiast przy polaryzacji zaporowej do diody podłączane jest napięcie w kierunku zaporowym. Dioda w tym przypadku pełni funkcję rezystora. Opór rezystora zależy od oświetlenia.

Fotodioda

Kiedy brakuje oświetlenia w fotodiodzie przez diodę przepływa prąd ciemny. Natomiast podczas oświetlenia wzrasta liczba ładunków, a tym samym wzrasta prąd wsteczny. Dioda taka ma zastosowanie jako bateria słoneczna, ale w przypadku braku polaryzacji. Natomiast przy polaryzacji, dioda ta ma zastosowanie w nieliniowym rezystorze. W rezystorze tym opór zależy od strumienia światła. Czy w przypadku braku polaryzacji czy w przypadku jej istnienia fotodiodę można wykorzystać jako detektor. Do typowych konstrukcji diody możemy zaliczyć: konstrukcję stopową, konstrukcję dyfuzyjną-mesa, konstrukcję dyfuzyjną-planarna, konstrukcję pin, fotodiodę lawinową oraz konstrukcję ostrzową. Tyrystor jest półprzewodnikowym elementem, który składa się z czterech warstw. Element ten występuje w układzie p-n-p-n. Składa się z trzech elektrod. Dwie z tych elektrod są przyłączone do skrajnych warstw, a jedna z nich do jednej z warstw środkowych. I tak, elektrody warstw skrajnych to oczywiście katoda oraz anoda, a elektroda warstwy środkowej nazywana jest bramką. Przewodzenie odbywa się tutaj od anody w kierunku katody. W przypadku, gdy anoda znajduje się na dodatnim potencjale względem katody, to wtedy złącza skrajne typu p-n są spolaryzowane w kierunku przewodzenia, a natomiast złącze środkowe jest typu n-p i jest spolaryzowane w kierunku zaporowym. Do czasu aż do bramki nie trafi napięcie, to praktycznie cały tyrystor nie przewodzi prądu. Kiedy prąd trafi do bramki, to wtedy zaczyna się przepływ prądu bramkowego. W tym samym momencie znikają właściwości zaporowe środkowego złącza.